Villa Pardoes bestaat 25 jaar. Al een kwart eeuw biedt de villa gezinnen met een ernstig ziek kind een onvergetelijke week vol warmte, ontspanning en plezier. In dit jubileumjaar blikken we terug én vooruit, met verhalen die laten zien wat Villa Pardoes zo bijzonder maakt. Zo gingen we in gesprek met Kees en Lennie Donders. Vader en dochter: Kees al 25 jaar en Lennie 21 jaar vrijwilliger.

Kees is al 25 jaar nauw betrokken als vrijwilliger. In al die jaren vervulde hij de meest uiteenlopende rollen. Hij was gastheer, werkte in de tuin en was chauffeur. Haalde gezinnen op, bracht ze weg en genoot onderweg van de gesprekken. Hij stond bekend als Opa Kees, wat hij erg leuk vond. Maakte geintjes en grapjes en was een van de weinige vrijwilligers die mee van de glijbaan ging en in de zandbak speelde. Geliefd ook om zijn luisterend oor, aandacht voor en betrokkenheid bij de gezinnen. Het meest genoot hij van het gelukkig maken van de families tijdens de week dat ze logeerden in de Villa. “Lichtpuntjes brengen in een moeilijke tijd. Dat zit hier al in de kleinste dingen”, zegt Kees. Dochter Lennie herinnert zich het enthousiasme en plezier als haar vader thuis kwam. “Ik heb er weer één”, riep mijn vader vrolijk. “Dat is me zo bijgebleven. Hij had zo veel lol met de gezinnen. Iedere week was er wel weer een kind dat, bij wijze van spreken, ‘aan hem hing’. Waar hij iets speciaals mee had.” “Is dat niks voor jou?”, vroeg Kees op een dag aan zijn dochter. “Ik had een baan, best ver weg. Dat kwam toen niet zo goed uit. Toen ik weer in de buurt werkte, ben ik gelijk gestart.” “En al 21 jaar samen”, lacht Lennie. “Mijn vader heeft denk ik wel 15 jaar lang bij vrijwilligersbijeenkomsten gezegd: ‘Dit is mijn dochter, ken je die al?’ Zo trots is hij. En ik op hem.”

"Ongelofelijk. Ze was toen de jongste vrijwilliger. Wie nam er toen iets aan van een ouder?”, reageert Kees trots. Lennie was 28 toen ze begon als vrijwilliger. Ze werkte fulltime en zag toch tijd om zich vrijwillig in te zetten voor Villa Pardoes. “Het was als een hobby. Dat heb ik van mijn vader meegekregen.” Om de week, op woensdagavond, begeleidt Lennie nu de ‘Parpoefjes’ avond. Waarin de gezinnen een eigen kruk mogen schilderen en meenemen als aandenken aan de week. Inmiddels zijn er al meer dan 5.000 Parpoefjes die herinneren aan een fijne week in de vakantie villa. Lennie laat zien dat vrijwilligerswerk kan naast een drukke baan of gezin. Als ze meer tijd krijgt, hoopt ze er vaker dan één keer in een week te zijn. “Dan zie ik een gezin vaker terug in die week. Krijg je een ander contact. Dat lijkt me zo leuk.”

Het vrijwilligerswerk maakt ook veel indruk. “Zoals de kinderen met het Progeriasyndroom (verouderingsziekte) en kinderen die de Volendam-brand overleefden. Zij zijn twee keer geweest. Als tiener en later nog een keer met hun eigen gezin. Dan moet je wel even slikken. Ze zochten ontspanning en een sprankje plezier. Dat ik ze dat kon geven en dan een glimlach terug kreeg, dat ontroerde me”, zegt Kees.

Een onvergetelijke vakantiebeleving. Met ontspanning en plezier. Dat is precies wat Villa Pardoes gezinnen, met een kind met een ernstige ziekte of aandoening, geeft. Een mooie herinnering in een zware periode. Iedere week weer, 50 weken per jaar, 12 gezinnen per week. Waarom het vrijwilligerswerk ook persoonlijk zo waardevol is? Daar reageert Kees heel snel op. “Ik ben hier altijd gelukkig. En, het geeft heel veel energie. Dan is het toch goed?” “En de glimlach”, vult Lennie aan. “Krijg je een glimlach terug, dan is ons doel bereikt.” Wat vader en dochter gemeen hebben? Positiviteit, pure passie, warmte en een heel groot hart.

“Ik ben zo trots op haar”, straalt Kees. “Dat is wederzijds”, antwoordt Lennie blij.

Met alle herinneringen kan een boek gevuld worden. Herinneringen die vers in het geheugen gegrift staan? Voor Kees één van lang geleden. “Een mooi gezin uit Berg en Terblijt. Hun dochter, inmiddels overleden, leed aan Cystic Fibrosis (taaislijmziekte). Ik bracht hen naar de kermis in Tilburg. Iedereen kreeg een suikerspin, zij mocht er geen. Door haar ziekte. Dat greep me aan, vond ik zo erg. Ik heb haar de volgende dag op de grasmaaier gezet. Samen zijn we toen gras gaan maaien hier. Dat was zo’n leuk en mooi moment. Daar denk ik nog vaak aan terug. Ik heb nog jaren een kaart van het gezin gehad met Kerst.” Op dezelfde vraag aan Lennie, begint ze ook te stralen. “Een gezin met een wel hele bijzondere samenstelling. Een moeder en dochter met een groep kinderen. Allemaal pleegkinderen met een flinke zorgbehoefte. Ze hadden hier in de villa twee huisjes. Zo groot was het gezin. Kun je het je voorstellen? Ik weet dat veel mensen een hart van goud hebben. Maar dit overtrof alles. Dit was wel heel speciaal. Door de jaren heen hebben we contact gehouden.”

Lennie, als gevraagd wordt naar haar drijfveer: “Zien hoeveel rust en plezier zo’n vakantieweek in een moeilijke tijd geeft. Bij Villa Pardoes zijn alle faciliteiten aanwezig. Men vergeet wel eens dat normaal op vakantie gaan voor deze gezinnen heel moeilijk is. Ze hebben vaak zo veel zorgfaciliteiten nodig. Zoals een hoog-laag bed en tillift bijvoorbeeld. Je kan hier op vakantie gaan zonder deze zorgen. Dat is echt uniek. Villa Pardoes heeft alle faciliteiten in huis. Dat geeft zoveel rust.”

Lennie is sinds 2003 en Kees al sinds 2000 betrokken bij Villa Pardoes. De vakantievilla bestaat dit jaar 25 jaar. Door de jaren heen is ze uitgegroeid tot een succesvolle maatschappelijke organisatie. Gerund door bijna 300 vrijwilligers, een ervaren staf, medisch netwerk, trouwe groep partners en donateurs. Met veel passie en warmte wordt ruimte gecreëerd om ziek zijn op de achtergrond te laten. Om plaats te maken voor plezier, verbinding en ontspanning.